ZMIANY NA RYNKU PRACY – WZROST PŁACY MINIMALNEJ

Wzrost płacy minimalnej i konsekwencje dla Pracodawców.

FAKTY:
W 2019 roku płaca minimalna w Polsce wynosiła 2250pln brutto, w tym roku obowiązuje 2600 pln brutto – to o 350 pln brutto więcej niż rok wcześniej.
Jest to przyrost skokowy, nie jak dotychczas o 100-150 pln, tylko o wiele więcej, o ponad 15%.
Płaca minimalna będzie stanowić już 49,7% prognozowanego na 2020 rok, przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej (5220 pln brutto).

Co rozumiemy przez płacę minimalną?

DEFINICJA:  Najniższe wynagrodzenie, jakie może otrzymać pracownik zatrudniony na umowę o pracę, po przeliczeniu osób niepełnozatrudnionych na pełne etaty.
KTO USTALA: Wysokość minimalnego wynagrodzenia określa corocznie Rozporządzenie Rady Ministrów.

Co to oznacza dla Pracodawcy?

• Dalszy wzrost kosztów pracy w przedsiębiorstwach. Ponad 2/3 polskich firm zanotowało w 2019 wzrost kosztów pracy (wynika to z badania Polskiego Instytutu Ekonomicznego.)Najbardziej do tej pory, wzrost kosztów dotyczył największych przedsiębiorstw, zatrudniających 250 pracowników i powyżej.
• Wpływa to na politykę kadrową – możemy mieć do czynienia z mniejszą liczbą nowych ofert pracy, większą wstrzemięźliwością w tworzeniu nowych miejsc pracy.
• W części firm ruszyły Pracownicze Plany Kapitałowe, które również są dużym obciążeniem finansowym.

Małe firmy boją się takich skoków, zapowiedź gwałtownego podwyższenia płacy minimalnej do 4000 pln w 2024 już teraz budzi niepokój.
57% przedsiębiorców uważa, że trudniej będzie prowadzić biznes, tak wynika z badania nastrojów małych przedsiębiorstw.
Po gwałtownej podwyżce płacy minimalnej koszty pracodawcy wzrosną o prawie 80 proc., co widać poniżej:
2250 pln brutto (dla Pracodawcy to koszt łącznie 2700pln), 2600 pln brutto (łącznie 3120 pln = ok 616 EUR), prognoza: 2024 – 4000 pln brutto (łącznie 4800 pln).
Jest obawa czy małe przedsiębiorstwa udźwigną wzrost kosztów związanych z podniesieniem płacy minimalnej do 4000 pln.

Jakie są możliwe konsekwencje na rynku pracy:

• Zatrzymanie wzrostu zatrudnienia.
• Ograniczenie podwyżek płac dla pozostałych pracowników na wyższych stanowiskach, o określonych kompetencjach, głównie w przedsiębiorstwach usługowych.
• Redukcje zatrudnienia – szczególnie w firmach usługowych i okołoprodukcyjnych.
• Może być mniej ofert pracy, choć nadal gospodarka jest rozpędzona i wiele przedsiębiorców według badania: Barometr Rynku Pracy – planuje dotrudnić pracowników niższego szczebla (ok. 68%), jednocześnie według badania jednej z ogólnopolskich firm HRowych, rośnie liczba firm deklarujących redukcje zatrudnienia – ok. 11% pracodawców.
• Trudności ekonomiczne dla branż, w których płaci się najmniej: w handlu, gastronomii, branży hotelarskiej, administracji i ogólnie usługach, a także w branżach związanych z przetwórstwem.
• Automatyzację i robotyzację – zastępowanie pracowników – np. w kasach, w sklepach spożywczych – samoobsługa – mniej ofert pracy dla sprzedawców i pracowników działów obsługi klienta.
• Wzrost cen towarów i usług, a co za tym idzie wzrost inflacji.

SZERSZY KONTEKST:
W 2019 roku w 22 Państwa z 28 państwa członkowskich obowiązywało minimalne wynagrodzenie za pracę. Kraje te można podzielić na 3 grupy:

Grupa 1-sza: wynagrodzenie niższe niż 500 EUR – Bułgaria, Łotwa, Rumunia, Węgry, Łotwa;
Grupa 2-ga: co najmniej 500EUR ale mniej niż 1000EUR: Chorwacja, Czechy, Słowacja, Polska, Estonia, Litwa, Grecja, Portugalia, Malta i Słowenia;
Grupa 3-cia: co najmniej 1000EUR. Hiszpania, Wielka Brytania, Niemcy, Irlandia, Holandia, Francja, Belgia – największe gospodarki.

Dyskusja na temat poziomu płacy minimalnej w Polsce wpisuje się w szerszy kontekst. „Sprawiedliwa płaca minimalna”- nowy projekt prowadzi obecnie Komisja Europejska, która rozpoczęła konsultacje na ten temat, w ramach „Silnej Europy Socjalnej”. To nie ma być konkretny poziom wynagrodzenia, tylko mechanizm, na podstawie , którego ma być wyliczony poziom płacy minimalnej. Mówi się o tym, że każda propozycja będzie odzwierciedlała krajowe uwarunkowania, układy zbiorowe lub przepisy prawne z uwzględnieniem zasad równouprawnienia płci.
Nie wszystkie kraje mają określone odgórnie minimalne wynagrodzenie – nie posiadają: Dania, Włochy, Cypr, Austria, Finlandia i Szwecja. PRZYKŁAD: w Danii płace negocjowane są przez Pracowników i Pracodawców i tak jest już od 100 lat. Państwo nie ingeruje w te negocjacje.

Opracowała: Katarzyna Raczkowska